രണ്ടു നാടുകളില്‍ രണ്ടു ബസ്സുകളില്‍
തൊട്ടിരുന്നു ഒരേ ദിക്കിലേയ്ക്ക്‌
യാത്ര ചെയ്യുന്നു രണ്ടു പേര്‍,
അവര്‍ക്കിടയില്‍ കടല്‍പ്പാലങ്ങളും
തുരങ്കങ്ങളും തീവണ്ടിപ്പാതകളുമുണ്ട്
തിളയ്ക്കുന്ന റോഡുകളില്‍ ജലമെന്നു
നടിച്ചു വെയിലിന്‍റെ തിരയിളക്കമുണ്ട്
പുറകിലേയ്ക്ക് അടര്‍ന്നു മാറുന്ന
കാഴ്ച്ചകള്‍ക്കിടയിലൂടെ പരസ്പരം
ഗന്ധമാപിനിയാകുന്നു കാറ്റ്
ചേര്‍ന്നിരിയ്ക്കുന്ന ചുമലുകള്‍ക്കിടയില്‍
ഭൂമിയുടെ എല്ലാ രേഖകളേയും മായ്ച്ചു കൊണ്ട്
രണ്ടു നാടുകള്‍ക്ക് ഒരേ ഭാഷയാവുന്നു
ഒരിടത്തു സിഗ്നലില്‍ കാത്തു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍
മറ്റൊരിടത്ത് ഒരു വളവു തിരിയുന്നുണ്ടാവണം
പെട്ടെന്ന് അവര്‍ പരസ്പരം ഉമ്മ വെയ്ക്കുമ്പോള്‍
അറിയാതെ താഴെ വീണു പോവുന്ന
തൂവാലയാകുന്നു ലോകം.
ബ്ളോഗിലെ കവിതകള്‍ വായിച്ചാല്‍ കമന്റിടാന്‍ പേടിയുള്ള ഒരേയൊരു ബ്ളോഗിതാണ്. അളക്കാനാവാത്ത ആഴവും പരപ്പും. എന്തെഴുതിയാലാണ് മുറിഞ്ഞു പോവുക എന്നറിയില്ലല്ലോ.
ReplyDeleteഅത്രയ്ക്കിഷ്ടമായി എന്ന് പറഞ്ഞ് നിര്‍ത്തുന്നു
ഒരു ചുംബനത്തില്‍ വീഴുന്നതാണെങ്കില്‍ പോകട്ടെ ലോകം.ഞാന്‍ ഈ രണ്ടു നാടുകളെ രണ്ടു സംസ്കാരങ്ങള്‍ , മതങ്ങള്‍ ഇങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും ആയ്‌ കാണുന്നു..കമിതാക്കലുടെ വഴിയില്‍ പല തടസ്സങ്ങളും കാണും അവയെ മറികടന്നു ഒന്നാകുന്ന നേരം വീണുപോകുന്ന ലോകത്തെ നമുക്കു ആവശ്യമുണ്ടോ ?
ReplyDeleteഈ തൂവാലേട ഒരു കാര്യം..പോട്ടെന്ന് പുല്ല്!
ReplyDeleteകയ്യൊതുക്കമുള്ളതെങ്കിലും ദുരൂഹത കവിതകളുടെ ആസ്വാദനം നഷ്ടപ്പെടുത്തും.
ReplyDeleteസംവദിക്കുന്നതിലെ വ്യക്തത അനുവാചകനു ഏറെ ഗുണം ചെയ്യും. കവി ഉദ്ദേശിച്ച ആശയം നിര്‍വിഘ്നം വായനക്കാരിലെത്തും.
ഒരു വിശദീകരണം കവിയില്‍ നിന്നു ഉണ്ടാവേണ്ടി വരുമ്പോള്‍ അതു ഒരു തരം പരാജയമായി മാറുന്നു.
ഭാവുകങ്ങള്‍.
ഖുറൈഷി പറഞ്ഞത് ശരി.
ReplyDeleteപക്ഷേ ഈ കവിതയിൽ അധികം ദുരൂഹത ഇല്ലല്ലോ.
ഏറെക്കുറെ സുതാര്യം തന്നെയാണ്.
പിന്നെ ചില പ്രയോഗങ്ങൾ, അത് കവിതയെ കവിതയാക്കാനുള്ള സാങ്കേതിക മായം ചേർക്കലുകളാണ്.
അപ്പോ.. പരിപാടി നടക്കട്ടെ.
ആ തൂവലയിലാണ്‌ ഈ കവിത കിടക്കുന്നത്‌ ആ തൂവലയില്‍
ReplyDeleteആ രണ്ടു പേരില്‍ ഒരാള്‍ നീയാണ്.
ReplyDeleteമറ്റേയാള്‍ ഞാനും :)
കഥാപാത്രങ്ങൾക്ക് അവകാശികളെത്തി,എങ്കിൽ ആ തൂവാല ഞാനെടുക്കട്ടെ,വിത്ത് പെർമിഷൻ...
ReplyDeleteസെറീനാ!
ReplyDeleteകൊഴിഞ്ഞു വീഴട്ടെ ഇടയിലുള്ള അകലങ്ങളെല്ലാം.....
ReplyDeleteഒരുപാടിഷ്ടമായി....
കവിത മനോഹരം...
ReplyDeleteഅവരും.
കനല്‍ക്കട്ട പോലെ
പൊള്ളിക്കുന്ന ഒരു തുവാല
ചുംബനത്തൊടൊപ്പം
ഹൃദയത്തില്‍ വീണു കത്തുന്നു...
ഈ വരികളിലൂടെ
മിഴി പായിച്ചതുകൊണ്ടാവാം
ഞാനുമിപ്പോള്‍ കത്തുകയാണ്‌....
തൂവാലയായിരിക്കില്ല
ReplyDeleteതൂവലൂര്‍ന്നു വീണതാവും!
:)
ജലത്തുള്ളി പോലെയീ തൂവാല....
ReplyDeleteതലക്കെട്ട് അതിമനോഹരം.
ReplyDeleteകവിതയാകട്ടെ,പഴയ കവിതളില്‍ നിന്നും വേറിട്ടു നില്‍ക്കുന്നു.
ഇത്ര ദുര്‍ഗ്രാഹ്യമായി എന്താണുള്ളത് എന്ന് മനസിലായില്ല.
ഇതില്‍ കൂടുതല്‍ സുതാര്യമായാല്‍ ഈ കവിത ഇല്ല
This comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDeleteദുര്‍ഗ്രാഹ്യത അനുഭവപ്പെടുന്ന മറ്റൊരാളായി ഞാനും. സറീനയുടെ കവിതകളില്‍ എനിക്ക് മനസ്സിലാവാത്ത ഒരു കവിത.
ReplyDeleteഅപ്പോഴെന്തിനാണ് ഉമ്മ വച്ചത്
ReplyDeleteഅതല്ലേ കൊഴപ്പമായത്....
ലളിതം സുന്ദരം.
ReplyDeleteരണ്ടു ലോകത്തിരിക്കുന്ന രണ്ടു പേര്‍ ഉമ്മ വെക്കുന്നത് മാത്രം പറയാതെപോകരുത്.
ReplyDeleteഎങ്കിലും മനോഹരം
പച്ചപ്പുകള്‍ തേടുന്ന രണ്ടു ലോകങ്ങള്‍
ഒരേ ഭാഷയാകുമ്പോഴേതന്നെ....തൂവാല വീഴാനൊരുങ്ങുന്നുണ്ട്.
ReplyDelete:)
പ്രണയം തുന്നിയെടുത്ത്ത
ReplyDeleteഒരു പുഴ ഒഴുകി വരുന്നുണ്ട്..
തൂവാലയുടെ ഇരുപുറവും ആകാശവും നക്ഷത്രങ്ങളും ഉണ്ട്...
പുതിയ പൂവുകള്‍ വിരിയുന്നുണ്ട്...!
എനിയ്ക്കൊന്നും പറയാനാവുന്നില്ല
ReplyDelete:(
നാലഞ്ചു തവണ ഒരു വേഡ്‌പേജ് തുറന്ന്,കുറേ കമന്റുകൾ ഈ കവിതക്കടിയിലിടാൻ എഴുതിനോക്കി.ഒന്നിനും ജീവനില്ലെന്നു തോന്നിയതുകൊണ്ടാണ് ഒടുവിൽ “എനിയ്ക്കൊന്നും പറയാനാവുന്നില്ല”എന്നെഴുതിയത്.മറ്റൊരർത്ഥത്തിൽ വ്യാഖ്യാനിക്കരുത്.പിന്നെ,ദുരൂഹവാദക്കാരോട്.അവരോട് തികഞ്ഞ നേരായ അർത്ഥത്തിൽ തന്നെ പറയാം:“എനിക്കൊന്നും പ്രത്യേകിച്ചു പറയാനില്ല”.
ReplyDeletereally nice....
ReplyDeleteഒരു തൂവാലയില്‍ ഒരു ലോകം. മനോഹരം.
ReplyDeleteവിരുദ്ദതയ്ക്കിടയിലും വിവേകത്തിന്റെ കണങ്ങൾ പലപ്പോഴും ഒന്നിപ്പിക്കുന്ന കുറേ സത്യങ്ങൾ ഉണ്ട് അതിന്റെ അവസാനം ഇതുപോലെ സുന്ദരമായിരിക്കും പട്ടുതൂവാല പോലെ അലിഞ്ഞില്ലാതാവുന്നതു പോലെ...സർവ്വ മനസിലും സാർവ്വലായകമായി...നന്നായിരിക്കുന്നു
ReplyDeleteപതിവുപോലെ നല്ലതെല്ലാം വളരെ വൈകിയാണ് കാണാറ്. മലയാളം ബ്ലോഗില്‍ക്കിടന്ന് കറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് ഒരുപാട് നാളായി, എന്നിട്ടും ഇന്നാണ് ഈയിടം കാണുന്നത്...
ReplyDeleteI loved the way it is being done. I really loved it. The elaborate presentation, the cogent affirmation, and then..there..the magnificent shattering. The whole piece falls into the reader with the same grace and weightlessness of that kerchief (Oh..Kerchief is such a symbol..brings in other memories.) I am stopping forcefully for I I feel being thrown into a vortex of words in reverie. Thanks.
സെറീന ,നിനക്കിതൊക്കെ പബ്ലിഷ് ചെയ്തൂടെ ?
ReplyDeleteനീ പുസ്തകങ്ങള്‍ എഴുതാറുണ്ടോ ....
നീ ആമീടെ ആരേലും ആണോ ?
ഈ കവിതയ്ക്ക് ഒരു ചിത്രത്തോട് കടപ്പാടുണ്ടോ സെറീനാ?
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteഉമ്മ വെക്കുമ്പോള്‍ തൂവാലയായി വീഴുന്ന ലോകം
ReplyDeleteഎല്ലാവിടേയുമുണ്ട്. ഭൂമിമലയാളത്തിലൊഴിച്ച്
മലയാളത്തിലത് സെറീനയുടെ ബസ്സിലിരുന്ന്
യാത്ര ചെയ്യുംമ്പോള്‍ മാത്രം കാണാം. നല്ല കാര്യം